Peruvian flat?

Mee dan 3 maanden op reis met mn backpack.Eens kijken wat er sinds mijn reis is bijgekomen en verloren is:

- 1 ereader, - 2 Allstars, - 1 zaklamp, - 1 hemd, -1 sjaal, - 1 sok, - 1 bhbandje

Maar ook:

+ een lama outfit bestaande uit lama trui, wollen muts, alpaca handschoenen, lama legging, wollen sokken en sloffen, + dagboek nr 2, + 3000 foto's, + 3 kilo (oepsie!)

Hoi allemaal, weer tijd voor een nieuwe blog dit keer over Peru! Terwijl ik dit schrijf lig ik in een semi-cama (oftewel half-bed) in een mega luxe bus op weg naar Bolivia. Het uitzicht is prachtig: een enorm meer met kleine vissersbootjes en bergen op de achtergrond. Geen slechte laatste herinnering aan Peru! Jelmer ligt naast me, we reizen nog steeds samen, gezellig he! We zijn iets meer dan 4 weken in Peru geweest en hebben nog steeds niet alles gezien wat we wilden zien! Bewaren we voor volgende keer. Wat hebben we wel gezien en gedaan?

We zijn begonnen in de noordelijke stad Piura, zoals ik in mijn vorige blog nog verteld heb. Daar zijn we op bezoek geweest bij de cacao- en koffieassociatie Cepicafe. We zijn daar een dagje mee geweest met Theadros, een student uit Nederland die zijn scriptie schrijft over cacao in die regio. Leuk om meteen al een stukje 'echt' Peru te zien. Piura ligt soort van in de woestijn, dus eerst met een bus 2 uur door niks rijden tot we bij een stoffig dorpje kwamen. Daar pakten we een soort tuktuk met motortje om nog 1 uur te rijden naar de plantage. Alles was droog, behalve de geïrrigeerde stukken land. Enorm contrast en duidelijke grensovergang tussen droog en nat. Ontzettend lieve en enthousiaste cacao boeren hebben ons daar opgevangen en van alles verteld over hun cacao - dat we maar de helft begrepen omdat hun Spaans iets te snel ging maakte hen helemaal niet uit. Zowel op de cacao boerderij als het kleine centrale post-harvest centrum geweest. Zelfs geïnterviewd voor de lokale krant; de interviewster vertelde ons heel fijn wat voor positiefs we allemaal moesten zeggen (wat nou biased?). Al met al een hele leuke ervaring!

Vanaf Piura naar Huaraz gereisd (en hoe zeg: bussen vol, bussen kwijt, overnacht in een hostel met kakkerlakken iel!) waar we vooral veel 'gehiked' hebben. Eerste 2 dagen aan de hoogte wennen en naar 2 lagunes gehiked in de bergen, erg mooi. Vervolgens met een 4 daagse trek mee (de santa Cruz trek) door de Cordillera Blanca, de een na hoogste bergketen op de wereld. Dat was een heel avontuur! Een gids mee die tevens kok was en een klein meneertje met 4 ezeltjes voor onze tenten ed. Letterlijk door berg en dal gelopen - prachtige uitzichten gehad en tot bijna 4800m geklommen! Wakker worden omringd door gletsjers, wit besneeuwde toppen, lagunes, watervallen en heel veel ezeltjes. Uiteindelijk de trek in 3 dagen gedaan, heftig maar een gave ervaring!

Na Huaraz meteen door met een nachtbus naar Lima, de hoofdstad van Peru. 2 dagen gebleven om uit te rusten en een beetje cultuur te snuiven. Zo leuk als je midden in Lima een mini omaatje tegenkomt met amper tanden die zo gelukkig is om even een praatje te maken met 2 blonde mensen en ons heeft laten beloven haar op te zoeken al we terug komen. Of een hele klas leerlingen die foto's van je staan te maken en te zwaaien en het fantastisch vinden als je iets in het Spaans zegt. Zelf in de hoofdstad ben je als toerist nog een bezienswaardigheid. Lekker bij een 'Chifa' gegeten, een Spaanse Chinees die hier in overvloed zijn maar helaas onze nasi en babi pangang met kroepoek niet kennen. En een heerlijke ceviche gegeten, een heel bekend gerecht door heel zuid Amerika maar overal net wat anders: stukjes vis gemarineerd in een frisse saus met ui en limoen en zoete aardappel erbij. Jum!

Vanuit Lima doorgereisd naar het kleine kustplaatsje Paracas. Een tour door de woestijn gedaan en naar Islas Ballestas geweest waar we pinguïns en zeehonden gezien hebben! Vanaf daar een kleine stukje noordelijker naar Huacachina: een oase midden in de woestijn. In een woord wauw! Een klein meertje omringd door palmbomen en toeristische restaurants en hostels en verder: zandduinen zover je kan zien! Daar zijn we met sandbuggies overheen geraced en op ons buik vanaf gesjeesd met een sandboard (soort snowboard). Erg gaaf!! De hoogste duin opgelopen (phoe!) met als beloning een heel mooie zonsondergang. En cocktails:p

Met de nachtbus naar Arequipa, de tweede grootste stad in Peru waar we bij een oud meneertje en zijn familie in een hostel sliepen. Even weer alles op orde gesteld: jelmer z'n schoenzolen geplakt en ik m'n camera laten maken. Prachtige en vriendelijke stad! 'S nachts opgehaald in een busje om naar de Colca Canyon te gaan, de een na diepste canyon in de wereld (zijn grote broer die 300m dieper is, was helaas net te ver weg voor ons, nog zo'n 10 uur verder). Enorme condors gezien die over de canyon van meer dan 3000m diep vliegen, wauw! Eerst helemaal naar beneden gelopen (1200m) en daar overnacht in een cabaña naast hotsprings. 2de dag eerst omhoog gelopen en daarna steil naar beneden om in een oase te slapen, weer in een cabaña en dit keer met zwembad (jaja zwaar hebben we het hè). Volgende dag om 5 uur op om in 2 uur steil 1200m naar boven te klimmen (supersnel!!). Vanaf daar weer opgepikt door een busje om via een toeristische route met uitzichtpunten (canyon, plateaus, lama's en vulkanen) weer naar Arequipa te gaan. En meteen de nachtbus maar Cusco, de meest bekende stad van Peru door Machu Picchu!

Hmm als ik dit zo allemaal opschrijf hebben we best veel gedaan in heel korte tijd. En helaas zijn we daar voor gestraft: allebei heel ziek geworden in Cusco. Slaaptekort, hoogteverschillen, kou en eten op de markt hebben ons denk ik voor even geveld. Maar gelukkig na 3 dagen konden we op weg naar: Machu Picchu! We zijn met een tour van 4 dagen meegegaan met een groep van 15 en gids. Best veel, maar ook heel gezellig! Eerste dag van 4000m in de bergen naar de jungle afgedaald op een mountainbike. In de avond bij een lokale familie geslapen, waar de cavia's over de vloer renden terwijl er gekookt werd op houtvuur in een mini hutje waar de familie op kleine krukjes bijeen zat. Wakker worden met de geluiden van de dieren, heerlijk! Geleerd hoe koffie gemaakt wordt en na een stevig ontbijt en groepsfoto met mij in klederdracht en jelmer met wapens zijn we weer op weg gegaan. Een stuk van een Inca trail gelopen, prachtig! Als beloning na al het wandelen lekker in hotsprings geweest. Dag 3 begon met ziplinen over de rivier in de canyon, erg gaaf! Vervolgens weer gewandeld via het treinspoor naar Agua Caliente, het stadje vlakbij Machu picchu. Vroeg naar bed want de volgende dag om 4 uur op om in 1.5 uur en 1300 traptreden naar Machu Picchu te klimmen om daar met zonsopgang te zijn. Helemaal bezweet, rood en bloedheet sta je dan in de rij te wachten met alle toeristen. Maar dan opeens: Machu Picchu als uitzicht! Nog geen mens te bekennen in het dorp zo vroeg, de zon doet de wolken verdwijnen en daar sta je dan. Alles vergeten! 2 uur een tour gehad door de terrassen en het dorp (af en toe gestoord door een lama die door de groep kwam wandelen) om meer te leren over de inca's die daar gewoond hebben. Vervolgens nog veel en veel meer traptreden op om de berg achter Machu Picchu, Machu Picchu Montana, ook te beklimmen voor een nog mooier uitzicht. En, omdat we toch bezig waren, ook nog naar een uitzichtpunt geklommen waar je 'het gezicht' van Machu Picchu kunt zien (de bergen vormen een gezicht op z'n kant als je goed kijkt). In totaal 10 uur rondgelopen en vervolgens alle traptreden weer af. Moe maar trots zijn we met z'n allen uit eten geweest en hebben we geproost op de inca's! Met de trein en bus weer terug naar Cusco om moe en voldaan in slaap te vallen.

De volgende dag (spierpijn!!) alweer naar de volgende bestemming: Puno gelegen aan Lake Titicaca, het hoogst bevaarbare meer van de wereld op 3800m. Daar zijn we met een heel toeristische tour meegegaan om drie eilanden te bezoeken: allereerst de drijvende eilanden van riet waar maar zo'n 6 families per eiland wonen. Heel bijzonder. Vervolgens naar een prachtig eiland zonder auto's of wegen maar wel met tempels en ezels, waar we bij een lokale familie geslapen hebben en zelfs een feestje meegemaakt hebben (heel toeristisch: alle toeristen ook in klederdracht. Maar toch leuk!). Vanaf daar door naar het laatste eiland waar we heerlijk vis gegeten hebben met uitzicht op een strakblauwe lucht, helder stralend water en alle kleuren van het eiland. Wauw! Drie uur varen in het zonnetje terug naar Puno.

In Puno als laatste actie nog cavia gegeten. Mijn geweten kon het bijna niet aan met m'n cavia's thuis, maar Tsja when in Peru...jelmer heeft gesmuld, ik vond het vooral bizar gezien je de hele cavia op je bord krijgt (inclusief tandjes, ogen, pootjes en zelfs nieren!). Uitgelachen door de ober die me maar een watje vond, aangezien cavia heel normaal is om te eten hier.

En nu op weg naar Bolivia! Daar wachten de jungle, prachtige steden, steppe, bergketens, mijnen en natuurlijk de beroemde zoutvlaktes op ons! Ik heb er zin in: weer een nieuwe cultuur, nieuw eten en nieuwe gebruiken! Ik ben benieuwd:) nog maar even en ik ben weer thuis, tijd gaat zo snel! Zin om weer thuis te zijn, maar ook zeker veel zin in alle avonturen die nog komen gaan!

Veel liefs uit Peru!

Ps. Nog even de opmerkelijkste dingen van Peru op een rijtje:

- Peruvian flat, de titel van deze blog, slaat op het feit dat als je hier vraagt of de weg gewoon plat is of naar boven gaat, het antwoord altijd plat is maar in de praktijk de weg altijd steil naar boven gaat! Wij Nederlanders zijn niks gewend ;)

- Borstvoedende vrouwen zijn hier heel normaal, zelfs als je iets bij ze staat te bestellen... Jak!

- Als de bus harder dan 90km per uur rijdt worden alle passagiers heel fijn gewaarschuwd met een keihard hoog piepje. Bedankt he, ik sliep net!

- Enorm contrast in bussen: of een super de luxe bus met avondeten, stewardess, bed, deken en kussentje Of een ijskoude lokale bus met alleen maar omaatjes met lange vlechten in klederdracht en enorme doeken met spullen er in (ze stinken alleen wel een beetje).

- Taxi's zijn hier de meest armoedige roestige bakken die er bestaan. 1x zaten we in een knalblauwe ford escort die ouder was dan wij bij elkaar, met een opaatje die heel driftig aan het sturen was om alle kuilen en stenen te ontwijken (onmogelijk) terwijl zijn stoel zover naar voren staat dat hij amper kon bewegen, de benzinetank stond op de voorbank dus we moesten de deuren open houden anders was de stank te erg en praten was onmogelijk door het geratel van alle losse onderdelen. Een ehh... Ervaring :p

- Logica bestaat hier niet; gaat er een bus om 8 uur? Ja natuurlijk! Dus ik kan vanavond met de bus van 8 uur? Nee, vanavond niet ben je gek. Misschien morgen weer!

- Omaatjes gaan op de een of andere manier altijd op de vloer zitten, zelfs als er stoelen zijn. En kunnen zelfs gepikeerd raken als je voor ze opstaat. Wel echt respect voor hen: door heel het land zie je oude kleine dikke vrouwtjes zonder tanden, met vlechten, in klederdracht met enorme doeken op hun rug lopen met van alles er in (kinderen, eten, graan, verkoopwaar) over steile berghellingen. Dat is wel wat anders dan de oma's met rollators bij ons thuis (niet lullig bedoelt oma!).

- Het leukste is om op de markt te eten tussen alle opa's en oma's, varkenshoofden en kippenresten (je raakt er aan gewend). Een enorm bord rijst met kip uit enorme pannen wordt door een grijnzend omaatje op je bord gekwakt voor vaak maar 1 of 2 euro. Verse vruchtensap toe en je kan er weer tegenaan!

- Dit is ongeveer wat we de laatste tijd gegeten hebben: ontbijt met brood, jam en cocathee (tegen hoogteziekte). Soep met aardappel gevolgd door rijst met aardappel en beetje groente als je geluk hebt als lunch. En hetzelfde als avondeten. Want in Peru hebben ze meer 3000 soorten aardappel - and proud of it! Inmiddels hebben we al zeker de helft geprobeerd.... Wat kijk ik uit naar een broodje gezond in NL!

- het contrast tussen armoede en mooie dingen is hier heel groot. Het stadscentrum is vaak mooi, zelfs de kleine dorpjes hebben 1 plaza de armas waar iedereen bij elkaar komt. Maar vaak zijn de huizen arm, niet afgemaakt, straten niet geasfalteerd en overal ligt afval. Aan de andere kant, in de dorpjes in de bergen is het heel arm maar de natuur zo prachtig. Mensen leven daar zo anders: vooral landbouw voor eigen consumptie op kleine akkertjes die met ossen geploegd worden en ezeltjes die de producten vervoeren. Is het ook van waarde om zo'n rustig leven omringd door prachtige natuur te hebben? Of is de armoede daar toch te aanwezig voor? Ik weet het niet ...

- Ja we zijn in de tropen maar nee het is niet altijd warm! Vandaar mijn lama outfit. Vaak zijn we heel hoog geweest, min 3000m wat betekent dat het lekker warm is als de zon schijnt maar ijskoud als die rond een uur of 5 verdwijnt! De woestijn was dan ook een welkome afwisseling :)

Nog veel meer te vertellen maar denk dat deze blog wel heel lang is nu dus de rest bewaar ik voor als ik thuis ben! Ik hoop gauw foto's op te laden, in Peru was dat helaas niet mogelijk maar wie weet in Bolivia! Tot gauw!