San blas and the Kuna Indians

Een volgende blog er meteen achteraan! eergisteren een verhaal verteld over Panama. Maar was nog niet klaar! Donderdag en zondag heb ik in Panama City doorgebracht en de twee resterende dagen op de San Blas eilanden.

Panama City is een stad vol contrasten: het historische deel (Casco Viejo) staat pal tegenover de wolkenkrabbers en hotelcomplexen aan de andere kant van het water (mijn foto's geven een goed beeld hoop ik!). Heel mooi om te zien. Mijn hostel was gelegen in het oude deel met prachtig uitzicht over de stad. Ik ben samen met een reisgenootje een willekeurige bus ingestapt naar andere delen van de stad - dat was een hele ervaring! In de buitenwijken ben je opeens de enige toerist en krijg je een beter beeld van de 'echte' stad. Nogmaals, veel contrasten. Toch is Panama City erg mooi. Muurschilderingen, romantische balkons met bloemen, mooie kerken en overal marktkraampjes. Ook zijn er veel huizen die ooit door een grote brand verwoest zijn en nooit hersteld zijn - vaak staan alleen de buitenmuren nog. Toch wordt er wel gebruik gemaakt van deze 'monumenten' - bijv een nachtclub! Zeker origineel en heel leuk, zolang het maar niet regent. En omdat het aan de zee gelegen is, is de haven erg belangrijk. Maar er zijn ook nog steeds kleine vissersbootjes, die hun verse vis meteen aan de markt bij de kade verkopen en waar je dus heerlijk verse vis kan eten met de locals (wat ik dus ook gedaan heb!). En daarna doorgegaan naar een salsa les met allemaal locals - die kunnen dansen zeg phoe he! denk dat ik nog maar een lesje neem;)

En dan de San Blas. Omdat ik als enige reisde vanaf het hostel ging ik met een aantal locals mee in een jeep. Wat ze er niet bij vertelden is dat deze 4 jongens stomdronken waren en de hele auto vol bier stond met harde muziek aan. Dat was even heftig om 6 uur s ochtends! Laten we zeggen dat ik erg blij was veilig aangekomen te zijn! Na 3 uur in de jeep kwam de bootrit van nog ongeveer een uur. In een klein vissersbootje de Atlantische oceaan op. Ieder moment leek de boot het te kunnen begeven op de grote golfen maar wonder boven wonder kwamen we zeiknat maar met z'n allen nog ín de boot aan! Je moet wat over hebben om naar een paradijs te gaan. Maar een paradijs was het!

De San Blas is een eilandengroep in het noord-oosten van Panama dat deel uitmaakt van de Kuna Yala regio. Het is sinds 1903 zelfs een onafhankelijke staat binnen Panama. De San Blas bestaat uit meer dan 350 eilanden waarvan er maar ongeveer 50 bewoond zijn door de Kuna Indianen. Ze zijn erg trots op hun onafhankelijkheid. Hun hoofdinkomen bestaat uit toerisme en landbouw op het vaste land van Panama (o.a. yuca, bananen en veel medicinale planten). De mensen zijn erg arm, leven in hutjes zonder verdere luxe. De vrouwen gaan nog steeds traditioneel gekleed met kleurrijke doeken en veel kettingen/armbanden. Ze hebben hun eigen taal maar spreken ook spaans. Het was heel raar om daar rond te lopen - ik ben naar het hoofeiland geweest waar het grootste dorp staat. Het is echt ontzettend arm. Gelukkig gaan wel alle kinderen naar school en worden de indianen ondersteund door de overheid.

Ik verbleef op het eiland van de familie Robinson (toepasselijk naam he). Ongeveer 15 mensen wonen op het eiland + alle toeristen die dagelijks wisselen. Ik sliep in een hutje van bamboe en palmboom-bladeren. Geen elektriciteit, water en amper een wc. 3 keer per dag kregen we een feestmaal: tonijn en krab met platanos (een soort gebakken banaan) of rijst. Tsja zo zit je op zo'n prachtig eiland - en dan? Lezen, snorkelen en vooral veel praten. Met de lokale bevolking en alle andere reizigers. Je leert zoveel door gewoon te praten. Weer eens wat anders dan voor de buis hangen (jaja nog een levenslesje hier). En het zonnetje, palmbomen, witte zandstrand en prachtig heldere water helpen natuurlijk ook zeker mee aan het geluksgevoel:)

Na twee dagen was het tijd terug te gaan naar de grote stad. Deze rit ging gelukkig soepeler. Daarna tas inpakken, slapen en de volgende ochtend vroeg op weg naar Quito (Ecuador). Afgelopen december ben ik daar ook geweest voor mijn cacao-onderzoek. Deze week hoop ik het bedrijf weer op te zoeken om over de resultaten te praten, te discussieren met iemand van het ministerie van landbouw in quito over cacao en misschien zelfs projecten op te zoeken. Jaja cacao blijft toch interessant! En de chocola zeker!

Ook al ben ik maar kort in Panama geweest en eigenlijk alleen op grote of toeristische plekken, ik denk toch een aardig beeld van het land te hebben. Het is nog steeds arm. Veel meisjes krijgen op erg jonge leeftijd kinderen. Veel huizen staan op instorten. Overal ligt afval en rommel. En toch is het een land in opkomst: de toeristische sector is hard aan het groeien en de economie idemdito, vooral door Panama City. Men spreekt redelijk engels. Het vervoer is heel goed geregeld en het voelt veilig. En de natuur is prachtig! Er wonen maar rond de 3 mil mensen in Panama terwijl het groter is dan Nederland!

Inmiddels in Quito aangekomen - wat een immens grote stad. Op, over, in en rondom de bergen zie je stad! Helaas een verkeerde bus gepakt dus het duurde nog 3 uur voordat ik in het hostal aankwam. Vandaag dus nog een dagje quito bekijken en maar eens met mijn lonely planet beslissen wat voor plekken ik de komende tijd ga ontdekken!

Veel liefs uit Ecuador

Ps. Bedankt voor alle leuke reacties! Fijn dat ik nog niet vergeten ben thuis:)

pss. ik heb net gehoord dat ik ben toegelaten tot mijn master!! Sustainable develoment - track environmental governance in Utrecht :D

pss. internet is erg traag met foto´s dus die komen er zsm aan! ze zijn erg mooi dus ik hoop dat jullie ze gauw kunnen zien!