Bolivian bloqueo's
Door: Suus
Blijf op de hoogte en volg Susanne
19 Juni 2014 | Bolivia, Uyuni
Mijn 5de land: Bolivia. Een land van contrasten, tradities en prachtige natuur. 4 weken heb ik er rondgereisd en toch ken ik het land (nog) niet. Maar ik kom er zeker een keertje terug! En wat heb ik dit keer gedaan?
Onze eerste echte Boliviaanse ervaring was op de reis van Copacabana, net over de grens met Bolivia aan het prachtige Titicaca meer, naar de hoofdstad la Paz. Een ritje van maar drie uur, prima! Nou, dat verliep niet helemaal zoals plan. Na ongeveer 2 uur kwamen we bij een oversteekplaats waar normaal passagier boten en busboten naar de overkant van het meer varen, waar de weg zich vervolgd naar La Paz. Helaas, door de storm die al vanaf de middag woekerde, was een oversteek niet mogelijk. Toch maar wachten - 3 uur later was het dan zover. Oversteken! Maar niet in de normale passagiersboot; op een vlot! Ja letterlijk, een houten vlot met een klein motortje en een jongen met een lange stok. 15 minuten in het donker op het water in een bus op een vlot in een storm - slik! Dat was even heftig. Helaas bleek onze chauffeur dat ook te vinden, gezien hij zich moed heeft ingedronken met een fles rum. Nog 2 uur in een bus met een dronken chauffeur - ik denk dat ik een jaar van m'n leven kwijt ben geraakt die avond!
Eenmaal heelhuids in La Paz aangekomen, hebben we we via een 'free walking tour' veel over de stad en Bolivia in het algemeen geleerd ! De stad bestaat uit eigenlijk uit 2 steden: La Paz in het dal en El Alto (het armere deel) op de hoogvlakte eromheen. In totaal zijn er maar 20 supermarkten, omdat eigenlijk alles op de markten gekocht kan worden. Vooral op zaterdag lijkt het hele centrum 1 grote markt - van groente en fruit tot koeientong en varkenslever, van disneypoppetjes en knuffels tot potten en pannen! De meeste dames op de markt zijn de zogenaamde Chulita's, traditioneel geklede dames met lange zwarte vlechten. Gouden versiering op hun tanden worden gezien als een teken van welvaart (tenminste, als ze nog tanden hebben om het goud op te plakken) en de stand van hun bolhoed geeft aan of ze getrouwd of single zijn. Je kan maar bij 1 Chulita al je waar kopen, want als ze zien dat je ergens anders al iets hebt gekocht is dat een belediging voor hun eigen waar (gezien ze allemaal hetzelfde verkopen) en zullen ze weigeren je iets te verkopen! Jaja, het zijn vurige dames. En als een Chulita een interessante man ziet en zijn aandacht wil trekken, wordt de rok opgerold om hun prachtig vlezige kuiten laten te zien - hét teken van sexyheid. Het is in La Paz mooi om te zien hoe traditionele - en moderne westerse stijl naast elkaar bestaan. Zowel in kledingstijl, werk als geloof: een Chulita kan best een smartphone hebben, terwijl een westerser iemand nog steeds rituelen en tradities van vroeger gebruikt. Vooral Pachamama is heel belangrijk in Bolivia - Moeder Aarde. Vooral alcohol wordt aan haar geschonken: als men alcohol drinkt zal het eerste slokje altijd naar Pachamama gaan en pure alcohol (96%!) wordt geofferd voor geluk of succes. Als je in La Paz naar 'The Witchesmarket gaat (waar echte heksen en sjamanen werken en je allerlei zalfjes en pilletjes kan halen voor buikpijn, liefdesperikelen en dingen waar je niet eens van wist dat je er last van had), kom je overal dode lama - foetussen tegen zowel met als zonder haar. Even schrikken! Die worden gebruikt als offer voor Pachamama voordat er een constructie gebouwd wordt. Soms wordt er zelfs een mens geofferd als we de verhalen moeten geloven (dus nooit dronken ergens in La Paz blijven liggen want dan kan je zomaar meegenomen worden en levend begraven!). En toch zijn de meeste Bolivianen ook katholiek. De grote kerk op plaza San Fransisco heeft zowel katholieke als traditionele ornamenten. Op deze manier wilden de Spanjaarden de inheemse bevolking naar de kerk lokken. Voor de eerste keer is er een indigenous (inheemse) president gekozen, die 18 inheemse naties heeft erkend in Bolivia waardoor het land nu geen democratie meer is maar een pluralnational State. Ook zorgt hij ervoor dat tradities weer in ere worden genomen en de inheemse taal quecha op school gegeven kan worden. Aan de andere kant is het een beetje vreemde vogel. Zijn grootste publieke blunder was vorig jaar tijdens een officiële toespraak. Hij deed een oproep om condooms af te schaffen en een belasting te heffen op meisjes boven 18 zonder kinderen, en dat geld te gebruiken voor minderjarige met kinderen. Sorry? Geen grapje dit is echt gebeurd. Gelukkig heeft hij na 2 dagen zijn excuses aangeboden, maar niemand is het nog vergeten!
Terug naar onze reis (jaja nog steeds met jelmer samen!) door Bolivia. Samen hebben we namelijk de 'Death Road' overleefd! Ooit de gevaarlijkste weg van Zuid-Amerika, nu een toeristische attractie. Maar nog steeds geen eitje! Ieder jaar keldert er wel iemand naar beneden en dan is het einde verhaal. Op een mountainbike naar beneden via een smalle dirtroad met aan de rechterkant rotsen en aan de linkerkant een ravijn. Je begint in de sneeuw en eindigt in de jungle. Super ervaring! Wel een feestje gevierd nadat we veilig beneden waren gekomen.
De volgende dag zijn we naar een ander deel van Bolivia gevlogen, het gebied van de jungle en pampa's in het noorden. Het vliegtuigje had maar 18 plekken en je kon gewoon de cockpit inkijken. Het constante gepiep en gekraak wat daaruit vandaan kwam was niet heel geruststellend (of de high 5 van de piloten nadat ze op het nippertje het landingsgestel toch uitkregen...) maar het uitzicht was prachtig. Een zonsopgang achter de besneeuwde toppen van de Andes en bruine meanderende rivieren door het regenwoud. Wat wil je nog meer?! Met een jeep (die 4x gerepareerd moest worden onderweg) en een kanon naar onze jungle lodge waar we 3 dagen zijn verbleven. Zoveel dieren gezien: Cobra, alligators, 3 soorten apen, toekans, veel andere vogels, vleermuizen, luiaards! Gevist naar piranha's en gezwommen met rivierdolfijnen (hoewel een paar minuten nadat wij de boot weer in waren een kaaiman langskwam - oeps!). Na de 3 dagen weer terug naar La Paz waar ons een onaangename verrassing te wachten stond. Het was namelijk niet mogelijk La Paz uit te gaan vanwege blokkades op de wegen. Dit is een bekend fenomeen in Bolivia: als men de aandacht van de regering wil trekken en iets wil veranderen worden er geen handtekeningen gezet of petities uitgedeeld. Nee men blokkeert de wegen waardoor de economie in het gebied tijdelijk stil komt te liggen. En dat gebeurt vrij vaak. Het kan een paar dagen duren maar ook een paar weken - het ligt er maar net aan of de regering luistert. Bizar concept voor ons! Helemaal omdat ze zo ook zichzelf ermee in de vingers snijden, gezien ze niet kunnen werken en het toerisme tegenhouden waar veel stadjes veel profijt van hebben. Maargoed, het werkt soms wel! Terug naar La Paz, waar we uiteindelijk 3 dagen gewacht hebben. En in een Hollands cafe (!) bitterballen en kipsate hebben gegeten, heeeerlijk! (We kunnen niet de hele tijd cultureel bezig zijn toch). Vanaf La Paz uiteindelijk via een andere grote stad, Cochabamba, naar de stad Sucre gegaan oftewel de witte stad. In iedere straat een kerk, overal witte koloniale huizen en overal groen. Heel mooi! Daar ook afscheid genomen van Jelmer en verder gaan reizen met 2 Zwitserse zussen die ik
In Peru heb ontmoet. Door naar Potosí, ooit een van de grootste steden ter wereld, nu een klein stadje bekend om zijn mijnbouw. Ook schijnt het de hoogste stad in de wereld te zijn! Hier ben ik een werkende mijn in geweest om te ervaren hoe het is daar te werken en met de mijners te spreken. Heel heftig: het werk is fysiek heel zwaar, in het donker in kou of hitte en op enorme hoogte waardoor er weinig zuurstof is. Veel stof en gevaarlijke gassen zorgen ervoor dat de mijners constant risico lopen om een ziekte op te lopen waar ze uiteindelijk aan dood zullen gaan. Kinderen zijn verboden maar het gebeurt toch dat ze komen werken. Een jongen gesproken van 30 die al 17 jaar in de mijn werkt en inmiddels de ziekte al heeft waardoor zijn longen langzaam niet meer werken. Z'n jongere broertje van 19 werkt er al 3 daar. Een bizar idee he? Als je zelf een indruk wil krijgen van de situatie raad ik de film 'The devils miner' aan. Wel al 10 jaar oud maar geeft toch een beeld van de mijnen en potosi.
Ondanks de grote natuurlijke rijkdom van Bolivia (met name olie) is het een arm land en leeft volgens mijn lonely planet 60% van de mensen onder de armoedegrens. En naar wat ik gezien heb klopt dat wel. Toch is het echt een prachtig land om door heen te reizen. Na al de steden was ik daar wel weer aan toe! Vanaf potosi ben ik eerst naar Tupiza gereisd waar ik 3 dagen heb paardgereden tussen de cactussen, onder rotsen door en door rivieren. Hemels! Daarna met een 5 daagse tour in een jeep het zuiden van Bolivia verkend: steppe, bergketens, vulkanen, hotsprings, lagunas in allerlei kleuren, canyons, rotsformaties en natuurlijk de zoutvlakten. Ik kan niet vertellen hoe mooi het was, ik hoop dat de foto's een goed beeld geven! Heel veel lama's gezien en zelfs een paar struisvogels! Prachtig blauwe lucht en alleen maar zon, maar ook -10 s nachts in een hostel zonder verwarming of isolering. Toch een beetje afzien, je moet er wat voor over hebben! Op de laatste avond In een hostel helemaal gemaakt van zout met alle Boliviaanse tourgidsen de opening van het WK gekeken op een grijs oud tv'tje met antenne! Jaja zelfs op de meest afgelegen plekken gaat de tv aan voor voetbal. De volgende dag op een eiland midden op de zoutvlakten de zonsopgang gezien, met achter ons een volle maan. Wauw! De laatste dag met een jeep naar de grensovergang met Chili gegaan, oftewel een huisje in the middle of nowhere. Vanaf daar met een bus naar San Pedro de Atacama, een klein stoffig maar mooi en toeristisch dorpje net over de grens. Daar s nachts met een señior mee om: sterren te kijken! Door de leegte van de woestijn, de hoge ligging en het droge klimaat de perfecte plek! Helaas was de maan nog steeds heel sterk waardoor veel sterren niet te zien waren, maaaar wel Saturnus met z'n ringen gezien en zelfs de kraters van de maan! Verder heerlijk in een hangmat gelegen (even genieten van de warmte!) en na 1 dagje alweer verder naar: Argentinië!
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de bus naar Salta in het noorden van argentinie. Nog maar 3 weken te gaan maar nog heel veel mooie dingen te zien! Gek idee dat het einde van mijn reis nadert. Aan de ene kant fijn om weer oud en vertrouwd straks in m'n eigen omgeving te zijn, aan de andere kant begin ik steeds meer en meer van dit continent te houden en te begrijpen en wil ik nog lang niet weg! Mijn Spaans gaat beetje bij beetje nog steeds vooruit, en het reizen is ondertussen appeltje eitje! Dus ik ga nog heerlijk genieten van de komende weken maar ook al een beetje focussen op thuis - mocht iemand een leuke kamer weten in Utrecht denk dan aan mij!
Hasta luego!
Onze eerste echte Boliviaanse ervaring was op de reis van Copacabana, net over de grens met Bolivia aan het prachtige Titicaca meer, naar de hoofdstad la Paz. Een ritje van maar drie uur, prima! Nou, dat verliep niet helemaal zoals plan. Na ongeveer 2 uur kwamen we bij een oversteekplaats waar normaal passagier boten en busboten naar de overkant van het meer varen, waar de weg zich vervolgd naar La Paz. Helaas, door de storm die al vanaf de middag woekerde, was een oversteek niet mogelijk. Toch maar wachten - 3 uur later was het dan zover. Oversteken! Maar niet in de normale passagiersboot; op een vlot! Ja letterlijk, een houten vlot met een klein motortje en een jongen met een lange stok. 15 minuten in het donker op het water in een bus op een vlot in een storm - slik! Dat was even heftig. Helaas bleek onze chauffeur dat ook te vinden, gezien hij zich moed heeft ingedronken met een fles rum. Nog 2 uur in een bus met een dronken chauffeur - ik denk dat ik een jaar van m'n leven kwijt ben geraakt die avond!
Eenmaal heelhuids in La Paz aangekomen, hebben we we via een 'free walking tour' veel over de stad en Bolivia in het algemeen geleerd ! De stad bestaat uit eigenlijk uit 2 steden: La Paz in het dal en El Alto (het armere deel) op de hoogvlakte eromheen. In totaal zijn er maar 20 supermarkten, omdat eigenlijk alles op de markten gekocht kan worden. Vooral op zaterdag lijkt het hele centrum 1 grote markt - van groente en fruit tot koeientong en varkenslever, van disneypoppetjes en knuffels tot potten en pannen! De meeste dames op de markt zijn de zogenaamde Chulita's, traditioneel geklede dames met lange zwarte vlechten. Gouden versiering op hun tanden worden gezien als een teken van welvaart (tenminste, als ze nog tanden hebben om het goud op te plakken) en de stand van hun bolhoed geeft aan of ze getrouwd of single zijn. Je kan maar bij 1 Chulita al je waar kopen, want als ze zien dat je ergens anders al iets hebt gekocht is dat een belediging voor hun eigen waar (gezien ze allemaal hetzelfde verkopen) en zullen ze weigeren je iets te verkopen! Jaja, het zijn vurige dames. En als een Chulita een interessante man ziet en zijn aandacht wil trekken, wordt de rok opgerold om hun prachtig vlezige kuiten laten te zien - hét teken van sexyheid. Het is in La Paz mooi om te zien hoe traditionele - en moderne westerse stijl naast elkaar bestaan. Zowel in kledingstijl, werk als geloof: een Chulita kan best een smartphone hebben, terwijl een westerser iemand nog steeds rituelen en tradities van vroeger gebruikt. Vooral Pachamama is heel belangrijk in Bolivia - Moeder Aarde. Vooral alcohol wordt aan haar geschonken: als men alcohol drinkt zal het eerste slokje altijd naar Pachamama gaan en pure alcohol (96%!) wordt geofferd voor geluk of succes. Als je in La Paz naar 'The Witchesmarket gaat (waar echte heksen en sjamanen werken en je allerlei zalfjes en pilletjes kan halen voor buikpijn, liefdesperikelen en dingen waar je niet eens van wist dat je er last van had), kom je overal dode lama - foetussen tegen zowel met als zonder haar. Even schrikken! Die worden gebruikt als offer voor Pachamama voordat er een constructie gebouwd wordt. Soms wordt er zelfs een mens geofferd als we de verhalen moeten geloven (dus nooit dronken ergens in La Paz blijven liggen want dan kan je zomaar meegenomen worden en levend begraven!). En toch zijn de meeste Bolivianen ook katholiek. De grote kerk op plaza San Fransisco heeft zowel katholieke als traditionele ornamenten. Op deze manier wilden de Spanjaarden de inheemse bevolking naar de kerk lokken. Voor de eerste keer is er een indigenous (inheemse) president gekozen, die 18 inheemse naties heeft erkend in Bolivia waardoor het land nu geen democratie meer is maar een pluralnational State. Ook zorgt hij ervoor dat tradities weer in ere worden genomen en de inheemse taal quecha op school gegeven kan worden. Aan de andere kant is het een beetje vreemde vogel. Zijn grootste publieke blunder was vorig jaar tijdens een officiële toespraak. Hij deed een oproep om condooms af te schaffen en een belasting te heffen op meisjes boven 18 zonder kinderen, en dat geld te gebruiken voor minderjarige met kinderen. Sorry? Geen grapje dit is echt gebeurd. Gelukkig heeft hij na 2 dagen zijn excuses aangeboden, maar niemand is het nog vergeten!
Terug naar onze reis (jaja nog steeds met jelmer samen!) door Bolivia. Samen hebben we namelijk de 'Death Road' overleefd! Ooit de gevaarlijkste weg van Zuid-Amerika, nu een toeristische attractie. Maar nog steeds geen eitje! Ieder jaar keldert er wel iemand naar beneden en dan is het einde verhaal. Op een mountainbike naar beneden via een smalle dirtroad met aan de rechterkant rotsen en aan de linkerkant een ravijn. Je begint in de sneeuw en eindigt in de jungle. Super ervaring! Wel een feestje gevierd nadat we veilig beneden waren gekomen.
De volgende dag zijn we naar een ander deel van Bolivia gevlogen, het gebied van de jungle en pampa's in het noorden. Het vliegtuigje had maar 18 plekken en je kon gewoon de cockpit inkijken. Het constante gepiep en gekraak wat daaruit vandaan kwam was niet heel geruststellend (of de high 5 van de piloten nadat ze op het nippertje het landingsgestel toch uitkregen...) maar het uitzicht was prachtig. Een zonsopgang achter de besneeuwde toppen van de Andes en bruine meanderende rivieren door het regenwoud. Wat wil je nog meer?! Met een jeep (die 4x gerepareerd moest worden onderweg) en een kanon naar onze jungle lodge waar we 3 dagen zijn verbleven. Zoveel dieren gezien: Cobra, alligators, 3 soorten apen, toekans, veel andere vogels, vleermuizen, luiaards! Gevist naar piranha's en gezwommen met rivierdolfijnen (hoewel een paar minuten nadat wij de boot weer in waren een kaaiman langskwam - oeps!). Na de 3 dagen weer terug naar La Paz waar ons een onaangename verrassing te wachten stond. Het was namelijk niet mogelijk La Paz uit te gaan vanwege blokkades op de wegen. Dit is een bekend fenomeen in Bolivia: als men de aandacht van de regering wil trekken en iets wil veranderen worden er geen handtekeningen gezet of petities uitgedeeld. Nee men blokkeert de wegen waardoor de economie in het gebied tijdelijk stil komt te liggen. En dat gebeurt vrij vaak. Het kan een paar dagen duren maar ook een paar weken - het ligt er maar net aan of de regering luistert. Bizar concept voor ons! Helemaal omdat ze zo ook zichzelf ermee in de vingers snijden, gezien ze niet kunnen werken en het toerisme tegenhouden waar veel stadjes veel profijt van hebben. Maargoed, het werkt soms wel! Terug naar La Paz, waar we uiteindelijk 3 dagen gewacht hebben. En in een Hollands cafe (!) bitterballen en kipsate hebben gegeten, heeeerlijk! (We kunnen niet de hele tijd cultureel bezig zijn toch). Vanaf La Paz uiteindelijk via een andere grote stad, Cochabamba, naar de stad Sucre gegaan oftewel de witte stad. In iedere straat een kerk, overal witte koloniale huizen en overal groen. Heel mooi! Daar ook afscheid genomen van Jelmer en verder gaan reizen met 2 Zwitserse zussen die ik
In Peru heb ontmoet. Door naar Potosí, ooit een van de grootste steden ter wereld, nu een klein stadje bekend om zijn mijnbouw. Ook schijnt het de hoogste stad in de wereld te zijn! Hier ben ik een werkende mijn in geweest om te ervaren hoe het is daar te werken en met de mijners te spreken. Heel heftig: het werk is fysiek heel zwaar, in het donker in kou of hitte en op enorme hoogte waardoor er weinig zuurstof is. Veel stof en gevaarlijke gassen zorgen ervoor dat de mijners constant risico lopen om een ziekte op te lopen waar ze uiteindelijk aan dood zullen gaan. Kinderen zijn verboden maar het gebeurt toch dat ze komen werken. Een jongen gesproken van 30 die al 17 jaar in de mijn werkt en inmiddels de ziekte al heeft waardoor zijn longen langzaam niet meer werken. Z'n jongere broertje van 19 werkt er al 3 daar. Een bizar idee he? Als je zelf een indruk wil krijgen van de situatie raad ik de film 'The devils miner' aan. Wel al 10 jaar oud maar geeft toch een beeld van de mijnen en potosi.
Ondanks de grote natuurlijke rijkdom van Bolivia (met name olie) is het een arm land en leeft volgens mijn lonely planet 60% van de mensen onder de armoedegrens. En naar wat ik gezien heb klopt dat wel. Toch is het echt een prachtig land om door heen te reizen. Na al de steden was ik daar wel weer aan toe! Vanaf potosi ben ik eerst naar Tupiza gereisd waar ik 3 dagen heb paardgereden tussen de cactussen, onder rotsen door en door rivieren. Hemels! Daarna met een 5 daagse tour in een jeep het zuiden van Bolivia verkend: steppe, bergketens, vulkanen, hotsprings, lagunas in allerlei kleuren, canyons, rotsformaties en natuurlijk de zoutvlakten. Ik kan niet vertellen hoe mooi het was, ik hoop dat de foto's een goed beeld geven! Heel veel lama's gezien en zelfs een paar struisvogels! Prachtig blauwe lucht en alleen maar zon, maar ook -10 s nachts in een hostel zonder verwarming of isolering. Toch een beetje afzien, je moet er wat voor over hebben! Op de laatste avond In een hostel helemaal gemaakt van zout met alle Boliviaanse tourgidsen de opening van het WK gekeken op een grijs oud tv'tje met antenne! Jaja zelfs op de meest afgelegen plekken gaat de tv aan voor voetbal. De volgende dag op een eiland midden op de zoutvlakten de zonsopgang gezien, met achter ons een volle maan. Wauw! De laatste dag met een jeep naar de grensovergang met Chili gegaan, oftewel een huisje in the middle of nowhere. Vanaf daar met een bus naar San Pedro de Atacama, een klein stoffig maar mooi en toeristisch dorpje net over de grens. Daar s nachts met een señior mee om: sterren te kijken! Door de leegte van de woestijn, de hoge ligging en het droge klimaat de perfecte plek! Helaas was de maan nog steeds heel sterk waardoor veel sterren niet te zien waren, maaaar wel Saturnus met z'n ringen gezien en zelfs de kraters van de maan! Verder heerlijk in een hangmat gelegen (even genieten van de warmte!) en na 1 dagje alweer verder naar: Argentinië!
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de bus naar Salta in het noorden van argentinie. Nog maar 3 weken te gaan maar nog heel veel mooie dingen te zien! Gek idee dat het einde van mijn reis nadert. Aan de ene kant fijn om weer oud en vertrouwd straks in m'n eigen omgeving te zijn, aan de andere kant begin ik steeds meer en meer van dit continent te houden en te begrijpen en wil ik nog lang niet weg! Mijn Spaans gaat beetje bij beetje nog steeds vooruit, en het reizen is ondertussen appeltje eitje! Dus ik ga nog heerlijk genieten van de komende weken maar ook al een beetje focussen op thuis - mocht iemand een leuke kamer weten in Utrecht denk dan aan mij!
Hasta luego!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
